Anton Bijker: het boegbeeld van SVN'69

Overgenomen van Jesper Langbroek uit de Meppeler Courant van woensdag 14 februari 2018

Details foto: Anton Bijker van SVN’69 poseert langs de lijn in Dedemsvaart. © Jesper Langbroek

Nijeveen - Te midden van de groeiende degradatiezorgen bij SVN’69 is Anton Bijker met zijn
43 jaar nog altijd een rustpunt. De jeugdige wisselvalligheid bij zijn ploeg frustreert de
ervaren mandekker weleens, maar aan stoppen denkt hij beslist nog niet: 'De vijftig halen zou
mooi zijn.'

Terwijl de spelers van SVN’69 zaterdag in de uitwedstrijd tegen degradatieconcurrent
SCD’83 de bal weer eens niet kwijt konden, zochten ze meteen naar Anton Bijker. De
verdediger was zoals vaker dit seizoen de rots in de branding, al kon ook hij een 5-0 nederlaag
niet voorkomen in Dedemsvaart. ‘Soms denk ik bij het zien van een actie: wees eens wat
slimmer. We vallen te diep weg als het even niet lukt’, stelde Bijker na afloop. ‘We moeten
constanter worden om van de gevaarlijke plekken onderin weg te komen.’

Schop
Anton Bijker miste dit seizoen nog geen minuut, maar moest zaterdag even naar de kant nadat
hij met een schop tegen zijn hoofd was gevloerd. Langs de lijn hield zijn vriendin haar hart
vast. ‘Ik houd hem jong en hij is nooit geblesseerd, maar dit zag er niet goed uit’, sprak ze.
Gelukkig voor haar keerde de oudste speler van het veld even later terug binnen de lijnen. ‘Ik
mag dan 43 zijn, ik word nog steeds boos als ik word gewisseld’, zegt Bijker.

Hij is voortgekomen uit de jeugd van de Nijeveense club, maar aan alles is te zien dat hij als
voetballer volwassen werd bij hoofdklasser SC Genemuiden. Hij loopt niet meer meters dan
nodig en grijpt op de goede momenten in met een gerichte tackle. ‘Dat leer je op een niveau
hoger. Als een medeverdediger twee stapjes naar links zet, hoef ik alleen maar mee te
schuiven. Wandelvoetbal is het echter nog niet, dat is te negatief.’

Bij SVN’69 kijken ze nu al op tegen het moment waarop Bijker zijn voetbalschoenen aan de
wilgen hangt. De verdediger is moeilijk te vervangen en omdat hij per seizoen bekijkt of hij
doorgaat, laat hij de supporters van de Nijeveense club elk jaar weer in spanning. ‘Je komt op
een goed moment met de vraag of ik doorga. Na zo’n dikke nederlaag is het moeilijk om het
plezier in het voetbal te behouden’, gaf Bijker zaterdag toe. ‘Maar zolang ik geen opkomend
talent in de weg sta, ga ik volgend jaar gewoon door.’

Frustratie

Anton Bijker is nog net zo fanatiek als hij altijd geweest is. Soms wil hij iets te graag en kan
hij een foutje van zijn ploeggenoten moeilijk accepteren. Wanneer een perfect gegeven pass
niet goed wordt aangenomen, spat de frustratie eraf. ‘Dat schreeuwen moet ik eigenlijk niet
doen. Daar wordt de ploeg niet beter van. Ik mag niet verwachten dat ze hier hetzelfde spelen
als bij Genemuiden. Bovendien: toen ik daar speelde, was ik zelf ook beter dan nu. Dat moet
ik accepteren, anders wordt het heel frustrerend.’

Voorlopig overheerst het plezier in het voetbal. Eerst SVN’69 behoeden voor degradatie en
dan kijkt Bijker wel weer verder. ‘Mijn fysieke gestel is nog in orde. De tegenstanders pakken
‘die ouwe’ graag aan, maar ik heb nooit blessures. Ik heb thuis een vriendin die goed voor me
zorgt. Dat is het geheim’, stelde Bijker terwijl hij richting de kleedkamer beende. Tijdens het
laatste sprintje van de dag keek hij nog even achterom: ‘De vijftig halen zou toch mooi zijn?’